پیاده‌روی به عنوان یکی از ساده‌ترین ورزش‌ها، نیاز به تجهیزات خاصی به جز یک جفت کفش پیاده‌روی خوب ندارد و می‌تواند به شما کمک کند تا وزنتان را کم کنید. برای اینکه ورزش در تناسب بدنی شما موثر باشد، لازم نیست ورزش‌تان بسیار شدید باشد... می‌توانید میزان توصیه‌شده ?? دقیقه ورزش در روز را به 2 بار، هر دفعه ?? دقیقه‌ یا حتی 3 نوبت ?? دقیقه‌ای تقسیم کنید تا بتوانید در فواصل کارهای روزمره‌تان، آنها را انجام دهید. اندکی پیاده‌روی روزانه راهی ساده و کم‌خرج برای فعال کردن شما از لحاظ جسمی و داشتن زندگی سالم‌تر است.افراد در برنامه پیاده‌روی یا فاصله را در نظر می‌گیرند یا زمان را. در نهایت آنچه اهمیت دارد سرعت پیاده‌روی شماست، برای مثال اگر 8 کیلومتر پیاده‌روی کنید، اما این کار را در مدت ? ساعت انجام دهید، پیاده‌روی با این سرعت، فایده‌ای از لحاظ تناسب بدنی‌تان نخواهد داشت. در پیاده‌روی باید هم فاصله و زمان و هم سرعت ضربان قلبتان را که نشان‌دهنده سرعت و شدت پیاده‌روی‌تان است، در نظر بگیرید. یک راه ساده برای تنظیم کردن شدت ورزشتان «آزمایش حرف زدن» است. اگر حین فعالیت جسمی‌تان، بتوانید 6 تا 8 کلمه را پشت سرهم بگویید یا گپ مختصری با همراهتان بزنید، به شدت لازم برای یک ورزش هوازی رسیده‌اید اما اگر به نفس‌نفس افتاد‌ه‌اید و نمی‌توانید این تعداد کلمه را پشت سر هم بیان کنید، شدت فعالیتتان را کم کنید. در مقابل اگر با یک نفس می‌توانید چند عبارت را بگویید، ممکن است شدت فعالیتتان به حد کافی نرسیده باشد. با افزودن یک کوله‌پشتی سنگین یا کمربند وزنه‌‌ای، می‌توانید فعالیت جسمی‌تان را مشکل‌تر کنید. اگر از کوله‌پشتی استفاده می‌کنید، آن را با آب یا شن پر کنید تا وزن به طور یکسان توزیع شود. از وزنه‌های زانو و قوزک پا پرهیز کنید زیرا می‌تواند با گام برداشتنتان تداخل ایجاد کنند و شما را در معرض آسیب‌دیدگی قرار دهند.

برای مشاهده آرشیو بر روی برنامه مورد نظر کلیک نمایید

آرشیو برنامه هایی که به رنگ سبز هستند برنامه آنها به اتمام رسیده

  MFARZI.IR   MARYAMFARZI.IR

فرصت عاشقی برنامه ای از رادیو ایران (92.9.28)

کارشناس برنامه دکتر مریم فرضی روانشناس و مدرس دانشگاه

دوست داشتن فرزند، ازجمله مواردی هست که خداوند به صورت فطری وذاتی در نهاد انسان ها قرار داده است ،بخصوص در وجود مادران ، و البته فلسفه آن بسیار روشن است،اگر این محبت و مهر مادری در وجود مادران نبود ،شاید هیچ مادری حاضر نمی شد حتی یک لحظه هم دردها ،رنجها ،شب بیداریها و…را تحمل کند.مسئله‌ی نیازهای روانی و از جمله نیاز به محبّت، از مباحث اصولی در روان­شناسی تربیتی و حتّی روانکاوی است .رابطه‌ی صحیح و عاطفی والدین با فرزندان تأمین کننده‌ی سلامت و بهداشت روانی فرزندان و زمینه ساز بروز استعداهای آنان است؛ چراکه اصیل­ترین و مهمترین احتیاجات روانی کودک، برخورداری از محبّت است. کودکان باید احساس کنند که والدین با آنان صمیمی و مهربان است و آنان را یاری  می­کنند تا بعدها در سنین بالاتر والدین را بهترین دوست خود بداند و بتواند مسائل خود را با آنها در میان گذارد. اثر محبّت در رشد روانی فرزندان مانند اثر نور و حرارت در رشد دانه‌ی گیاهان است؛ تاگرمای محبّت به فرزندان یک خانواده نرسد رشد روانی و شخصیّتی آنها به طور طبیعی به انجام نخواهد رسید.دل پاک کودک آئینه اى است درخشان و اظهار محبت پدر و مادر به فرزند خود و به خصوص بوسیدن او، آئینه روح کودک را جلا مى دهد و به طور خلاصه مهرورزى والدین ضامن سلامت روحى و تعادل عاطفى کودک است که این بوسیدن علاوه بر تامین نیاز عاطفی فرزندان برای والدین اجر و پاداش بسیار زیادی نیز دارد همان گونه که از رسول گرامی اسلام نقل شده است که حضرت فرمودند:فرزندن خود را ببوسید که برای هر بوسه درجه در بهشت به شما خواهند داد که فاصله هر درجه پانصد سال است . یکی از راه­های محبّت به کودک در آغوش گرفتن اوست. مربی – به ویژه پدر و مادر – برای ابراز محبّت خود به کودک، می­تواند او را در آغوش بگیرد و از این طریق محبّت خود را نسبت به او ابراز بدارد.«بدترین پدران کسانی هستند که در نیکی و محبّت نسبت به فرزندان، از حدّ آن تجاوز می­کنند و به زیاده و افراط کشیده می­شوند و بدترین فرزندان کسانی هستند که  تقصیر و کوتاهی در انجام وظایف، آنها را به سرپیچی از والدین بکشاند»همانگونه که در این روایت مشاهده می­شود، مسئله‌ی افراط در محبّت و مسئله‌ی تقصیر در انجام مسئولیّت به دنبال هم بیان شده و شاید از این جهت بتوان رابطه­ای منطقی بین آن برقرار کرد. بر این اساس می­توان  حسّ مسئولیّـت پذیری را به عنوان حدّی برای ابراز محبّت به کودکان قلمداد کرد. حفظ رابطه‌ی عاطفی با کودک تا زمانی جائز است که وی از انجام مسئولیّت­ها و وظایف خویش شانه خالی نکند و الّا اگر پدر و مادر فرزند خویش را در انجام تعهدّاتش، بی مبالات یافتند، هرگونه تساهل و تسامح در این زمینه، با تربیت صحیح فرزندان سازگار نیست. بلکه والدین وظیفه دارند با تغییر روش و ابراز ناراحتی خود، به کودک خویش این مطلب را تفهیم کنند، که محبّت آنها نیز مطلق و بدون ضابطه نبوده و در صورت اصرار کودک بر انجام کارهای ناشایست و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیّت­های ادامه نخواهد یافت.