همه ما با حالت روحی خشم آشنا هستیم و در زندگی بارها آن را تجربه کرده‌ایم. خشم نوعی هیجان روحی است که اغلب بر اثر واکنش شخص نسبت به رفتار ناشایست دیگران بروز می‌کند. خشم می‌تواند یک رنجش و ناراحتی زودگذر باشد و یا یک عصبانیت تمام عیار ، در هر حال پدیده‌ای کاملا طبیعی است و مانند سایر احساسات نشانه سلامت و تندرستی و عواطف انسانی می‌باشد، اما هنگامی که از کنترل خارج شود، می‌تواند به یک حس مخرب و ویرانگر تبدیل شود و پیامدهای ناگوار در محیط کار، روابط شخصی و در تمامی عرصه‌های زندگی شما بوجود آورد. همچنین خشم می‌تواند حس خود بزرگ بینی را در شما زنده کند و زودتر ازآنچه تصور می‌کنید به سلامت شما آسیب می‌رساند. متاسفانه خشم برای شما مانند همدم همیشگی است که تمام عمر همراهتان خواهد بود و با هر طغیانی ، فشار خونتان را به مقدار قابل توجهی بالا خواهد برد و این تنها یکی از پیامدهای زیانبار خشم بر تندرستی شما است. افزون بر این باید بدانید که خشم و عصبانیت همچون زهری است که دائما به درون شما می‌ریزد. حال ممکن است این سوال در ذهن شما متبادر شود که خشم چیست؟ و چگونه می‌توانید از دست این پدیده رنج آفرین رهایی یابید؟ خشم یک نوع احساس است که همواره بین دو حالت متغیر است. خشم می‌تواند عصبانیت و ناراحتی جزئی و یا در نوع حاد آن ، واکنشی جنون‌آمیز باشد
معلم می‌خواست اولین جلسه درس را شروع کند. سخت نگران بود. وقتی باعجله به طرف میز می‌رفت پایش لیز خورد و افتاد. کلاس از خنده منفجر شد. معلم آهسته از جایش بلند شد، ایستاد و گفت: آدم حتی اگر با صورت زمین بخورد باز هم می‌تواند بلند شود. دیگر هیچ صدایی از دیوار هم بلند نمی‌شد...تربیت به معنای افزودن رشد و ایجاد دگرگونی مطلوب است . تنبیه یا تشویق از جمله الگوهای تربیتی است که برای آگاه کردن فرد نسبت به کارهای منفی یا مثبت اش انجام می شود و در شکل گیری هنجارها نقش مهمی دارد. بسیاری از والدین برای تربیت کودکانشان راههای مختلفی را امتحان می کنند، از کتک زدن کودک گرفته تا محروم کردن، اخم کردن و گفتن جملاتی از قبیل دیگه دوستت ندارم و… از طرف دیگر والدینی هستند که اعتقادی به تنبیه کودکان ندارند و سعی می کنند با تشویق کودکشان را تربیت کنند به نظر شما کدام روش مناسب تر است: فقط تنبیه؟ فقط تشویق؟ یا تنبیه و تشویق در کنار هم؟ در میان اصول تربیتی تنبیه و تشویق جایگاه ویژه ای دارد. همه ی ما چه به عنوان والدین و چه به عنوان فرزند، این دو را تجربه کرده ایم. بسیاری از والدین این دو ابزار تربیتی را طبق آنچه از بزرگترها تجربه کرده یا دیده اند، برای فرزندان خود به کار می گیرند و تصور می کنند به کسب اطلاعات و افزایش آگاهی در این باره نیازی ندارند، غافل از این که نادیده گرفتن اصول این دو شیوه تربیتی تبعاتی دارد و باعث می شود والدین در موارد بسیاری سرخورده و ناامید شوند. آن ها اغلب شکایت می کنند که بچه های این دوره و زمونه فرق کرده اند غافل از این که بچه ها فرق نکرده اند و این والدین هستند که باید شیوه هایبرخورد صحیح با کودکان را بیاموزند. آن چه بسیاری از والدین نمی دانند این است که تنبیه و تشویق باید طبق اصول انجام شود تا اثر بخش باشد. یکی از مهمترین و کارآمدترین ابزار های تربیتی، تشویق کردن است. از آنجا که کودک تمایل بسیار زیادی به جلب توجه و تاییدشدن دارد، به تشویق و تحسین واکنش مثبت نشان می دهد و به او اطمینان خاطر می دهد که مورد توجه قرار گرفته است. از این رو تشویق کردن، نه تنها موجب تقویت و پرورش رفتارهای مثبت می شود بلکه آرامش و نشاط کودک را درپی خواهد داشت. تشویق گاهی زبانی است که والدین با دلجویی و بیان جملات محبت آمیز، رفتار و گفتار کودکرا مورد تشویق قرار می دهد و کودک را دلگرم و امیدوار میکنند و گاهی والدین با به آغوش گرفتن کودک، نوازش او، نگاه توأم با لبخند ، خرید شکلات، اسباب بازی، لباس ، گردش و… او را به خاطر عملی که انجام داده است، می ستاید. تنبیه در لغت به معنى آگاه کردن و در اصطلاح نوعى تحریک عاطفى از غیر راه مهرورزى و گاهى با خشونت و امرى قابل تشویق است. این تحریک که صورت هشدار و در نهایت نتیجه بازدارندگى از انجام و ادامه یک عمل را دارد ممکن است بصورت: نشان دادن حالت نارضایتی و غم و اندوه و تأسف از عمل باشد و یا بصورت وارد آوردن ضربه بر بدن با دست یا با وسیله‌اى دیگر. همچنین ممکن است به صورت اجراى برنامه‌اى آزاردهنده باشد بدین گونه که او را از شیئی مورد علاقه‌اش محروم کرده و از دستیابى به هدف دوست داشتنى او را باز دارند. کودک تنبیه را براى خود، برخوردى ناروا مى‌شناسد و آن را براى خود هشدار یا خطرى بحساب مى‌آورد. ازنظر تربیتی تنبیه وسیله‌اى است حساس و خطرناک و باید سعى شود تا حدود امکان آن را به کار نگیرند، مگر آنگاه که فرد درمسیر لغزش و انحراف باشد و سدّ راه او جز از آن طریق امکان‌‌پذیر نباشد. و یا مى‌خواهیم طفلى را به راه صلاح آوریم و شیوه‌اى جز این شیوه در اختیار نباشد
اخلاق از کلمه ی خلق است و معنای آن و یژگی های ثابت ودائمی درونی هرکسی است اصطلاحاً در زبان عامیانه می گویند فلانی اینجوری است مهربان و بخشنده یا اینکه حسود وبخیل هر دوی اینها جز صفات درونی انسان است . این ویژگی های درونی انسان می توانند خوب باشند یابد ، خو ب مثل حسادت و دروغگویی اسم هر وی اینها خلق است یا اخلاق بنابراین اخلاق اعم از صفات خوب وبدی است که در درون انسان ریشه دوانیده.این تعریف اخلاق رابطه بین ا خلاق با گفتار و رفتار انسان را نشان مید هد ما انسانها بیشتر کارهایی که انجام میدهیم یا حرفهایی که می زنیم یا رفتاری که از ما سر می زند به صورت اتوماتیک است و ما درباه آنها فکر نمی کنیم و آنر ا انجام می دهیم علت آن چیست؟ علتش این است که هر آدمی در درون خودش ویژگی های دارد که به آن خصلت های اخلاقی می گویند این خصلت های اخلاقی موتور محرک رفتار وگفتار آدمهاست . کسی که حسود هست به محض دیدن متوجه می شود و حسادت می کند برای مثل بد محض اینکه ببیند دوست و همکارش یاهم کلاسی او در کاری جلوتر از اوست ناخودآگاه حرفی می زند یا کاری انجام میدهد که بیانگر روحیه درونی اوست .
مریم فرضی - دکتر مریم فرضی - استاد فرضی - استاد مریم فرضی - خانم فرضی - خانم مریم فرضی - مریم فرضی روان شناس - مریم فرضی استاد دانشگاه - دکتر مریم فرضی روان شناس -مریم فرضی مدرس دانشگاه - دکتر مریم فرضی مشاور خانواده
مطب مریم فرضی - مطب دکتر مریم فرضی - روان شناس بالینی مریم فرضی - روا نشناس دکتر مریم فرضی - دکتر مریم فرضی مدرس مجتمع فنی تهران - مریم فرضی پیام نور - دانشگاه پیام نور مریم فرضی - مجتمع فنی تهران مریم فرضی - دکتر مریم کارشناس صدا و سیما
