فردی از هنرمندی نقاش به نام جورجیا اوکیف پرسید چرا در نقاشی هایش حجم اجسامی چون پرچم گل ها را بزرگتر از ابعاد واقعی شان و اجسام عظیمی چون کوه ها را کوچکتر از اندازه حقیقی آنها ترسیم می کند. وی در جواب گفت:"همه می توانند اجسام بزرگتر را ببینند اما اجسام کوچکتر از زیبایی خاصی برخوردارند و اگر آنها را بزرگتر ترسیم نکنیم مردم متوجه آنها نمی شوند." شکرگزاری و رها کردن نیز چنین است؛ دیدن مشکلات زندگی همانند دیدن کوه آسان است، اما گاهی از مسائل کوچکتر و ابعاد زیبایی حقیقی آنها غافل می شویم.
