دکتر مریم فرضی روانشناس بالینی و مشاور ارشد خانواده

دکتر مریم فرضی روانشناس در مورد نیاز انسان‌ها به مشاوره می‌گوید: انسان در طول زندگی پرفراز و نشیب خود گاهی نیاز به مشورت با فرد دیگری پیدا می‌کند که معمولا فکر می‌کند این فرد همان یکی از اعضای خانواده و یا اقوام است که از او به ریش‌سفید یاد می‌شود. یا شاید حتی ترجیح دهد که از یک کتاب کمک بگیرد. اما آیا هر یک از این مشاوره‌ها می‌تواند جایگزین مناسبی برای یک مشاوره تخصصی باشد؟ آیا این افراد دارای صلاحیت لازم برای مشورت دادن اصولی هستند و یا تنها کار را خراب‌تر می‌کنند؟ در واقع مشاوره جریان تخصصی بین مراجعه‌کننده و مشاور است که در آن مراجعه‌کننده به کمک مشاور به بررسی و تجزیه و تحلیل مشکل خود می‌پردازد. نکات ناشناخته شخصیت خود را می‌شناسد و به آن آگاهی پیدا می‌کند و از این طریق درهای روشن‌تری را به سمت خود باز می‌کند.

دکتر مریم فرضی مشاور ارشد خانواده

روان شناسی عبارت است از مطالعه و شناخت علمی چگونگی و چرایی ابعاد مختلف رفتار موجود زنده، به ویژه انسان. در این تعریف بیشترین توجه به رفتار و جنبه های مختلف آن است. به دیگر سخن، به یک معنا می توان روان شناسی را رفتار شناسی نامید، چرا که موضوع اصلی روان شناسی به عنوان یک علم رفتاری ، مطالعه فعالیت ها و واکنش های حیوان وانسان در شرایط و موقیعت های مختلف است.

و اما منظور از " رفتار" آن دسته از حالت ها، عادت ها، فعالیت ها، کنش ها و واکنش های نسبتاً پایداری است که از انسان سر می زند و همواره قابل مشاهده، اندازه گیری ، ارزیابی و پیش بینی است.

 دکتر مریم فرضی مشاور ارشد خانواده و مدرس دانشگاه

اغلب گفته می‌شود که ناامیدکننده‌ترین جنبه زندگی زمانی است که اوضاع آنطور که ما انتظار داشتیم پیش نمی‌رود. وقتی به توقعاتتان نگاه می‌کنید، و اینکه از کجا ناشی شده‌اند و چرا به آنها اعتقاد داریم، می‌توان گفت که برای ناامید شدنمان برنامه‌ریزی شده است. زوجی را تصور کنید که چند ماهی است با هم آشنا شده‌اند و می‌خواهند اولین عیدشان را با هم جشن بگیرند. اینجاست که می‌بینیم مشکلاتی پیش می‌آید. دختر در خانواده‌ای نسبتاً سنتی بزرگ شده است که به شدت مراسمات عید از شام شب عید گرفته تا هفت‌سین و دید و بازدیدها انجام می‌شود و درمقابل پسر متعلق به خانواده‌ای است که راحتی و اولویت‌های شخصی مهمتر هستند و والدین خیلی زود کادوهای عیدی را باز کرده و در روز عید هم خانواده به بازی و تماشای تلویزیون و تفریح می‌گذراند. عصر هم بعضی از اعضای فامیل به خانواده آنها آمده و حسابی دور هم خوش می‌گذرانند.هیچکدام از این دو شخصیت واقعی نیستند اما در مواجهه ما با موقعیت‌های مختلف زندگی بررسی آنها به دردمان می‌خورد. هر دو نفر تصور می‌کردند که تجربه خودشان از عید «طبیعی» و نرمال است و همان کاری است که بقیه آدمها می‌کنند. اما این دو نفر اگر قبل از ازدواج با هم درمورد این اختلافات صحبت نکنند، بعد از ازدواج می‌بینند که کاملاً ناامید شده و هیچکدام از نیازهایشان برآورده نمی‌شود؛ بااینکه هیچکدام درواقع کار اشتباهی انجام نداده‌اند. ما معمولاً تصور می‌کنیم که بقیه آدمها همه چیز را همانطور که ما می‌بینیم، می‌بینند و بیشتر مشاجرات بر سر این است که «روش من بهتر است»