یکی از مسائل مهم در زندگی به تصویر کشیدن هدف است و بعد هم عملی کردن آن، که به این می گویند زندگی هدف دار. حتماً تجربه کرده اید وقتی در زندگی هدفی دارید و به آن فکر می کنید این هدف در زندگی به زندگیتان و به روزهای آن جهت و معنا می دهد.به یاد داشته باشیم که برای ما موفقیت در زندگی کنار هم قرار گرفتن سه چیز است و اهمیت دارد. اول هدف دوم برنامه برای رسیدن به هدف و سوم باور هدف و برنامه.آینده مکانی نیست که آنجا می رویم، آینده جایی است که ما آنرا می سازیم و راههایی که به آینده ختم می شوند یافتنی نیستند بلکه ساختنی هستند . بگونه ای که ساختن این راهها هم آینده ما را تضمین می کند و هم سازنده آنرا به کلی دگرگون می کند آینده از آن کسانی است که برای لحظه های زندگی طرح و برنامه دارند آینده از آن کسانی است که انتخاب می کنند کجا باشند، کجا بروند ، چگونه بروند و کدام راه را انتخاب کنند.هدف در واقع به بیان ساده، آن چیزی که من می خواهم به آن برسم در ذهنم است و برای من مهم است و می تواند تعیین کننده مسیر زندگی من باشد ، سرنوشتم را مشخص بکند و در کنار آن به همه چیزهای دیگری که می خواهم برسم .

در صورت پخش نشدن صدای مصاحبه اینجا کلیک کنید

اینجا برای زندگی ۲۳ آبان 1391

آنچه مسلم است، بروز اختلاف و تفاوت بین افراد، امری کاملاً عادی و طبیعی استمنتها مهمتر و طبیعی تر آن است که نسبت به حل این اختلافات، اشراف داشته باشیم و بتوانیم اختلاف یا سوء تفاهمات خود یا دیگران را به گونه ای حل کنیم که رضایت همه فراهم آید؛ و این رضایت حاصل نخواهد شد مگر با کسب مهارت در حل اختلافات.

در صورت پخش نشدن صدای مصاحبه اینجا کلیک کنید

 اینجا برای زندگی ۲۵ مهر 1391 

 موضوع : سپاسگزاری و تاثیر آن بر زندگی

قدردانی یک اخلاق پسندیده است. از نظر فطری هم انسان دلش می خواهد در برابر نعمت و محبتی که دریافت کرده است قدردان و سپاسگزار باشد. حتی این رفتار در دیگر موجودات زنده هم واضح است. جانوران زبان تشکر ندارند، اما با تکان دادن سر یا دم قدردانی خود را در ازای لطفی که به آن ها می شود ابراز می کنند. سپاسگزاری از دیگران باعث می شود نیاز به تکریم در انسان ارضا شود. ذات انسان نیاز به گرامیداشت دارد، یعنی برای او باید ارج و قرب قائل شد. در انسان پنج نیاز اصلی وجود دارد از جمله نیاز به قدرت، تفریح، آزادی، نیاز به تعلق و بقا. قدردانی از دیگران باعث تامین نیاز به تعلق و همین طور نیاز به بقا می شود. سپاسگزاری باعث می شود فرد نسبت به نزدیکانش مهرورزی کند. تشکر از دیگران یک نوع مهرورزی است. گونه ای از ابراز تعلق و عشق به هم نوع است. طبیعی است ناسپاسی کردن از دیگران یعنی ندیدن دیگران و اهمیت قائل نشدن برای دیگران، یعنی فنا شدن که متضاد بقاست. اگر کسی هر کاری کند، اما به چشم نیاید، همین دیده نشدن در او منجر به احساس نیستی می شود. این احساس طبیعی است. وقتی ما از دیگران به دلیل کاری که کرده است تشکر نکنیم کار او جلوه نمی کند و همین مساله باعث می شود فرد احساس امنیت خاطر نداشته باشد. ناسپاسی را می توانیم کفران هم معنی کنیم. نباید لطف دیگری را وظیفه اش بدانیم. در حالی که سپاسگزاری یک وظیفه برای ماست.