یک سبد شادی برنامه ای از رادیو سلامت (92.11.24)
لطفا با خنده وارد شوید .....
چون نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی ...
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم می گذرد
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...
لحظه ها عریانند به تن لحظه خود ، جامه اندوه مپوشان هرگز
پشت پلک صبح برنامه شبانگاهی رادیو سلامت (92.11.22)
استقلال چیست ؟ در پشت این کلمه کوتاه چه معانی ای پنهان شده است ؟ اغلب پس از طرح این سؤالات در سمینارها که مستقل بودن چیست و برای شما چه مفهومی دارد چنین پاسخ هایی را دریافت می کنیم مستقل بودن یعنی : وابسته نبودن ، به تنهایی از عهدة‌کارهای خود برآمدن ،به دیگران متکی نبودن ،هیچ تقاضایی از دیگران نکردن ، به تنهایی برای خود تصمیم گرفتن ، هرکاری دلخواهی را انجام دادن ، این جواب ها بیشتر از قصه ها ،رؤیاها و توهماتمان ناشی می شوند تا از واقعایت موجود . توهمات بزرگی چون از دیگران بی نیاز بودن واقعاً‌گمراه کننده هستند . زیرا انسان در طول زندگی به بسیاری چیزها و عوامل وابسته است :هوایی که تنفس می کند ،محیطی که در آن زندگی می کند استقلال داشتن در زندگی چیز کمی نیست . گاهی از همه اطرافیانت خوشت می آید و از هیچکدامشان دلت نشکسته اما دلت استقلال می خواهد . گاهی دلت می خواهد مانند یک انسان با شخصیت وارد خانه شوی و هیچ کس در خانه ات نباشد اصلا گاهی دلت می خواهد همه چیز مال خودت باشد . بحث در باره استقلال همراه با شناخت وابستگی است، زیرا استقلال نقطه مقابل وابستگی است. هر انسانی از بدو تولد و حضور در عرصه حیات اجتماعی در بالاترین مرتبه وابستگی است وهر اندازه که توانمندی او افزایش یابد، از وابستگی اش کاسته می شود. یعنی توانمندی فرد نسبت مستقیم با استقلال او و نسبت معکوس با وابستگی وی دارد، به طوری که مشاهدات و روال رشد انسان نیز این نکته را تایید می کند. به عنوان مثال نوزاد در غذا خوردن صد درصد به مادر وابسته است، یعنی اگرمادر به او شیر ندهد به هیچ وجه قادر به غذا خوردن نیست. در حرکت و جا به جایی هم در نهایت وابستگی است، یعنی اگر مادر او را جا به جا نکند نمی تواند خود جا به جا شود. در نشستن و دیگر مسائل زیستی و حیاتی نیز چنین است. این وابستگی ها به مرور به سمت استقلال پیش می رود، اما هیچ گاه استقلال کامل و مطلق برای او فراهم نخواهد شد .
بانوی ایرانی برنامه ای از رادیو اینترنتی صدای آشنا 92.11.21
در نظر یک مرد، پیشنهاد کمک به او، به منزله این است که قدرت انجام کاری که به عهده گرفته است، ندارد و او از این پیشنهاد، آزرده شده و آن را نوعی توهین به خود تلقی می نماید.حتی ممکن است به آن اعتراض کرده و خشم خود را نشان دهد، چرا که مرد تصور می کند که خود می تواند از عهده کارهایش برآید. اگر به خانمی پیشنهاد کمک شود، او آن را علامت مهر و محبت دانسته و در اغلب موارد پذیرای آن می شود. " گلیگان" در کتاب مشهورش به نام «صدایی متفاوت»، می گوید مردان روابط خود با دیگران را بخشی از یک سلسله مراتب می بینند که در آن گروهی قدرت و نفوذ بیشتری نسبت به دیگران دارند. برعکس ، زنان در روابط خود با دیگران، خود را با شبکه ارتباطی مهمی پیوسته می بینند. آنها زندگی را وابسته به ارتباط و پیوند در قالب فعالیت های مراقبتی و دلبستگی ، و نه قراردادهای توافقی می نگرند. ازجمله تفاوت های عمده زن و مرد نحوه برخورد آنها با فشارهای عصبی و روحی است . مردها در برخورد با فشارهای عصبی و روحی بیشتر گوشه گیر شده و در خود فرو می روند ؛ در صورتی که زن ها به هیجان آمده مسئله را برای دستیابی به آرامش و حالت عادی مطرح می کنند. ، مرد در جهت حل مسئله می کوشد ، و زمانی که مسئله حل شد از لاک خود بیرون می آید . ولی زن بیشتر نیاز به همدردی دارد مردان علاقه مندند مسائل شان را به تنهایی حل نمایند ؛ لذا سعی می کنند مشکلاتشان را برای کسی مطرح نکرده و صحبتی از آن به میان نیاورند مگر آنکه موضوع محتاج کارشناسی و تخصص باشد. زیرا معتقدند وقتی کسی قادر به انجام کاری است این نشانه ضعف است که از دیگران کمک بخواهد و البته زمانی که به کمک احتیاج داشته باشند سعی می کنند با شخص مورد اعتماد مشورت کنند . به اعتقاد آنها گفت و گو در مورد مسئله با کسی ، به معنای درخواست کمک و یاری است.