اعتیاد به اینترنت و و فاداری به زوجین

اعتیاد به اینترنت یا در سطحی وسیع‌تر استفاده بیش از حد از اینترنت و رایانه در زندگی و وابستگی به آن به صورتی که در انجام کارهای روزانه مشکلاتی پیش آید. این اختلال گونه‌ای از مشکلات روانی محسوب می‌شود که البته این طبقه‌بندی همچنان مورد تحقیق و بررسی است. گسترش وسایل ارتباط جمعی و پیشرفت رسانه های دیداری تا خلوت افراد، دسترسی به اینگونه تصاویر را آسان تر و تنوع آن را فوق العاده بیشتر کرده است. گذشته از آن، این وسایل سبب تغییر در ظاهر و نوع پوشش زنان و دخترانی شد که الگویشان همان بود که می دیدند.این علاقه به نگاه و لذت بردن از طریق آن نیز به مانند سایر کارها که با تکرار، عادی و عادت می شود با انجام مدام، کم کم به یک عادت رفتاری تبدیل می شود با این فرق که چون ریشه در یک میل درونی قدرتمند دارد روح را درگیر خود ساخته و به تخریب آن می پردازد برای همین است که آثار این نوع اعتیاد، هم آثار مخرب روحی و روانی دارد  و هم اینکه ترک آن بسیار بسیار دشوار است و هر چه زمان اعتیاد به آن بیشتر باشد به همان اندازه فرایند ترک آن پیچیده تر و دشوارتر خواهد بود تا جایی که برای برخی، خلاصی از آن در حد محال است.

سایبان آرامش برنامه ای از گروه سلامت روان و خانواده رادیو سلامت (92.7.14)

کارشناس برنامه خانم دکتر فرضی مشاور خانواده

بیماران دچار اختلال شخصیت پرخاشگر منفعل به گونه ای چشمگیر اهل تعلل و مسامحه و کار شکنی هستند. لازمه ها و پیش نیازهای داشتن کارکردی با کفایت را بر نمی تابند ، به کوچک ترین عذر و بهانه ای در کار خود تاخیر می کنند و در کار کسانی که خود به آن ها وابسته اند ، عیب جویی می کنند و نق می زنند. در عین حال هیچ گاه هم دل شان نمی خواهد از شر این گونه روابط مبتنی بر وابستگی رها شوند. این ها جرات مندی و توانایی ابراز وجود ندارند و نیازها و خواسته های خود را با صراحت بیان نمی کنند. در این باره که دیگران چه انتظاری از آن ها دارند ، نمی توانند پرسش های لازم را بکنند. بنا بر این اگر مجبور به انجام کاری شوند یا اگر دفاع معمول شان را که معطوف و متوجه ساختن خشم بر ضد خویش است ، از آن ها گرفته شود ، ممکن است مضطرب و دچار تشویش و دلشوره شوند. بیمار دچار اختلال شخصیت پرخاشگر - منفعل در روابط بین فردی کوشش می کند خود را در موقعیت ( ایستار ) وابسته قرار دهد ، اما دیگران این کردار منفعلانه و خودآزارانه ی او را اغلب گونه ای کیفر و فریب کاری بر ضد خودشان می بینند. بیمار انتظار دارد که دیگران جور او را بکشند و وظایف روزمره ی او را به عهده بگیرند.از بس شکایت می کند که با او درست ، منصفانه و عادلانه برخورد نمی شود ،روابط صمیمانه ی این گونه بیماران تقریبا هیچ گاه آرام یا شاد نیست. آن ها بیشتر به ناراحتی ها و دلخوری های خود توجه می کنند ، نه به آن چیزهایی که برای شان خشنودی و رضایت پدید می آورد. بنابراین ممکن است هیچ گاه خودشان هم نفهمند که برای خوش بودن و لذت بردن چه چیزهایی کم دارند. این گونه افراد به خود اطمینان ندارند و به آینده نیز نوعا بدبین هستند. آموزش مهارت های زندگی، همچون آموزش قاطعیت، خوددیده بانی و دیگردیده بانی، آموزش برقراری ارتباط و مهارت های اجتماعی و مدیریت خشم از مهم ترین مداخلات درمانی طی روان درمانی برشمرده می شوند. باید به خاطر داشت که آدمیان پرخاشگر- منفعل در بخش «سرشت» شخصیتی شان، دارای پشتکار اندک و آسیب گریزی، پاداش مداری و نوجویی متوسط هستند. در بخش «منش» نیز همان گونه که گفته شد از همکاری اندکی برخوردار هستند. آن شخصیت دلنشین و دوست داشتنی کارتون "سفرهای گالیور"، "گلت" نمونه هویدایی از اختلال شخصیت پرخاشگر- منفعل است: هیچ کاری را بایسته و شایسته انجام نمی داد و مدام ساز مخالف کوک می کرد و به کنشگران خاطرنشان می ساخت که: «من می دونم، ما موفق نمی شیم» و همواره این دیگران بودند که باید دست به دست هم می دادند تا خرابکاری های او را چاره کنند و از مهلکه ها نجاتش دهند.

آرشیو سایبان آرامش 91 با موفقیت در وب سایت قرار گرفت

شما کاربران گرامی میتوانید هم اکنون از این فایل ها استفاده نمایید

صبح تازه آفتاب نو برنامه ای از رادیو صدای آشنا (92.7.6)

دکتر مریم فرضی مشاور ارشد خانواده و مدرس دانشگاه

صبح تازه آفتاب نو  -  بهناز بهروزی - مینا یزدانی  - پروانه اسدی

مهمترین آفت تاثیر درگفتار عقده ی حقارت یکی از رایج ترین آسیب های روانی فرد، درعصر حاضر است که علل پیدایش آن را باید در تربیت وآموزش دوران کودکی جستجو کرد.افرادی که دچار این مشکل می باشند، به گونه های متفاوت در زندگی ، با آن مواجه میشوند.برخی ازدانش آموزان با استعداد ، سرکلاس ، در دروس شفاهی در می مانند. ترس ودلهره سراسر وجود آنان را فرا می گیرد و تپش قلب آنها تندتر می گردد به طوری که تمام دریافت های گذشته ی خود را ، علی رغم زحمات زیادشان درمطالعه ، به سادگی ازدست می دهند.آنان خودرا لایق نمی دانند تا درکنفرانس ، وسخنرانی های علمی در دبیرستان و یا دانشگاه شرکت کنند. تا نوبت پاسخ گویی آنها به سوالات فرا می رسد، دست و پای خود را گم می کنند و آرزو می کنند که ای کاش هیچ گاه استاد ، آنان را پشت میز خطابه فرا نخوانده بود.این گونه دانش آموزان یا دانشجویان خودرا دربرابر همشاگردیان خویش ، خوار می شمارند و یا برای آنان، ارزشی افراطی قائل می شوند. احساس می کنند، متنی را که برای درس شفاهی آماده کرده اند، ازسایر همکلاسیها ضعیف تر است وبراین باورند که به هنگام کنفرانس ، پوزخندی حاکی از تمسخر، برلبان شنوندگان نقش بسته است!درحقیقت مشکل اصلی این نیست که چه نقاط ضعف یا نقصی در ما وجود دارد و یا درچه زمینه هایی احساس حقارت می کنیم، بلکه آنچه اهمیت دارد، تلقی و دیدگاه شخصی ما ازاین مسائل و واکنشی است که در برابر آنها ازخود نشان می دهیم.انسان باید در هر شرایط و احوالی ، به امتیاز های درونی خویش امیدوار باشد، ویژگیهای برتر و تواناییهای خلاق خود را به درستی بشناسد و از راه شکوفایی آن، به برتری روان و شخصیتی متین و استوار دست یابد تا از رخنه وسلطه ی ناامیدی وحقارت در امان بماند.