کارشناس : دکتر مریم فرضی روان شناس
در صورت پخش نشدن صدای مصاحبه اینجا کلیک کنید
اینجا برای زندگی ۲۵ مهر 1391
موضوع : سپاسگزاری و تاثیر آن بر زندگی
قدردانی یک اخلاق پسندیده است. از نظر فطری هم انسان دلش می خواهد در برابر نعمت و محبتی که دریافت کرده است قدردان و سپاسگزار باشد. حتی این رفتار در دیگر موجودات زنده هم واضح است. جانوران زبان تشکر ندارند، اما با تکان دادن سر یا دم قدردانی خود را در ازای لطفی که به آن ها می شود ابراز می کنند. سپاسگزاری از دیگران باعث می شود نیاز به تکریم در انسان ارضا شود. ذات انسان نیاز به گرامیداشت دارد، یعنی برای او باید ارج و قرب قائل شد. در انسان پنج نیاز اصلی وجود دارد از جمله نیاز به قدرت، تفریح، آزادی، نیاز به تعلق و بقا. قدردانی از دیگران باعث تامین نیاز به تعلق و همین طور نیاز به بقا می شود. سپاسگزاری باعث می شود فرد نسبت به نزدیکانش مهرورزی کند. تشکر از دیگران یک نوع مهرورزی است. گونه ای از ابراز تعلق و عشق به هم نوع است. طبیعی است ناسپاسی کردن از دیگران یعنی ندیدن دیگران و اهمیت قائل نشدن برای دیگران، یعنی فنا شدن که متضاد بقاست. اگر کسی هر کاری کند، اما به چشم نیاید، همین دیده نشدن در او منجر به احساس نیستی می شود. این احساس طبیعی است. وقتی ما از دیگران به دلیل کاری که کرده است تشکر نکنیم کار او جلوه نمی کند و همین مساله باعث می شود فرد احساس امنیت خاطر نداشته باشد. ناسپاسی را می توانیم کفران هم معنی کنیم. نباید لطف دیگری را وظیفه اش بدانیم. در حالی که سپاسگزاری یک وظیفه برای ماست.