کارشناس/مهمان: دکتر مریم فرضی مشاور ارشد خانواده و مدرس دانشگاه
افراد در سیر پر فراز و نشیب زندگی، زمانیکه با مشکلی مواجه میشوند، برای حل آن به این فکر میافتند که از فرد دیگری کمک بگیرند. این فرد میتواند والدین یا افراد بزرگتر (ریش سفید) باشد. حال نکته مهم این است که آیا تمامی راه حلهای این افراد میتواند مشکل فرد را حل کند؟ یا اینکه این راه حلها نه تنها چارهساز نیست، خود فراهمکننده مشکلات جدیدی خواهد بود. بدیهی است که نظر یک متخصص، یاریگر این فرد برای حل مشکلاتش خواهد بود و او را یاری خواهد کرد. حال با توجه به موضوع طرحشده میتوان تا حدودی به تفاوت بین دو مقوله "راهنمایی" و "مشاوره" پیبرد. در صورتیکه بخواهیم جزییتر به این تفاوتها اشاره کنیم باید گفت: "راهنمایی" مفهومی کلی است که میتوان مشاوره را زیر مجموعه آن دانست. ولی "مشاوره" جریانی تخصصی بین متخصص و فرد مراجعه کننده است. همچنین فرد مراجعهکننده نکات ناشناخته شخصیت خود را میشناسد و به آن آگاهی پیدا میکند. از این طریق است که فرد میتواند مشکل خود را حل کند
با وجود پیشرفتهای چشمگیر در حوزههای مختلف علمی، همچنان شاهد این طرز تفکر در بین افراد جامعه هستیم که: " فقط زمانی بایدبه مشاور مراجعه کنیم که درگیر بیماری خاصی شده باشیم. " این طرز تفکر اشتباه است؛ چون گاهی اوقات فرد در کنه مشکلات خود گرفتارشده و قادر به حل آن نیست. از طرف دیگر مشکلات در ذهن فرد بهصورت کلافی درهم پیچیده در آمدهاست. در این وضعیت است که فرد نیاز به متخصص را احساس خواهد کرد تا مشکل خود را بهصورت تخصصی حل کند.به رغم برخی تفکرات غلط در میان افراد جامعه، در بین برخی از خانوادهها هنوز این تفکر وجود دارد که " مواقعی که دچار مشکل نشدهایم، باز هم میتوانیم به روانشناس مراجعه کنیم. " جای بسی امیدواری است که در پرتو این طرز تفکر، دیدگاه افراد جامعه اصلاح شود و دیگر دید منفی به فرد مراجعهکننده به روانشناس وجود نداشته باشد.همچنین علاوه بر موارد مذکور، مشاوران قادرند در ابعاد و زمینههای دیگر اعم از انتخاب رشته تحصیلی و انتخاب شغل یاریگر باشند تا فرد بتواند میان استعدادها و تواناییها و میل و رغبت خود انطباق ایجاد کند. با این کار متخصصان میتوانند نوع نگرش فرد را به محیط پیرامون خود و تغییرات آن، تغییر دهند و جریان زندگی را برایش مطلوب کنند.
25 مهر 1390