سبک زندگی برنامه ای از رادیو اقتصاد (92.6.30)

کارشناس برنامه دکتر مریم فرضی روانشناس ، دکتر علیرضا شریفی یزدی و  دکتر فتحی پور

خانم دکتر - دکتر مریم - فرضی - دکتر - خانم مریم - مریم - خانم دکتر روانشناس - روانشناس خانم

چند سالی است با شکل گیری و تولد برخی شخصیت‌های کارتونی یا سینمایی ، موج لوازم و وسایلی که منقش به تصویر این شخصیت‌ها و قهرمانان توهمی است، کشورمان را در بر گرفته است. لوازم التحریر از جمله اقلامی هستند که حامل نمادهای فرهنگ محسوب می‌شوند و به دلیل عدم نظارت بر این عرصه، شخصیت‌ها و نشانه‌های فرهنگ مهاجم غربی، بر اغلب لوازم التحریر مسلط شده‌اند.به گفته بسیاری از جامعه شناسان و روانشناسان استفاده کودکان از وسایل تحریر غربی آنها را هر روز بیش‌تر از روز پیش با فرهنگ غرب آشنا و از فرهنگ اصیل ایرانی دور می‌کند، اتفاقی که پیامد خوشایندی در پی نخواهد داشت. چرا که قهرمانان پوشالی کشورهای غربی تبدیل به الگو و اسطوره فرزندانمان می شوند و بعد از آنها توقع داریم که در دوران نوجوانی و جوانی به فرهنگ و سنت ایرانی و اسلامی احترام بگذارند و آن را رعایت کنند در حالی که در بهترین سال‌های شکل‌گیری شخصیتی آنها از مهم‌ترین عامل تربیتی در این زمینه غافل بوده‌ایم

پند ها و گنج ها برنامه ای ار رادیو اقتصاد

دکتر مریم فرضی مشاور ارشد خانواده

خانم دکتر - دکتر مریم - فرضی - دکتر - خانم مریم - مریم - خانم دکتر روانشناس - روانشناس خانم

روزی مرد کوری روی پله های ساختمانی نشسته و کلاه و تابلویی را در کنار پایش قرار داده بود. روی تابلو نوشته بود: من کور هستم لطفا کمک کنید. روزنامه نگارخلاقی از کنار او میگذشت نگاهی به او انداخت فقط چند سکه در داخل کلاه بود. او چند سکه داخل کلاه انداخت و بدون اینکه از مرد کور اجازه بگیرد تابلوی او را برداشت آن را برگرداند و اعلان دیگری روی آن نوشت و تابلو را کنار پای او گذاشت و آنجا را ترک کرد.عصر آنروز روزنامه نگار به آن محل برگشت و متوجه شد که کلاه مرد کور پر از سکه و اسکناس شده است. مرد کور از صدای قدمهای او، خبرنگار را شناخت و خواست اگر او همان کسی است که آن تابلو را نوشته بگوید، که بر روی آن چه نوشته است؟ روزنامه نگار جواب داد: چیز خاص و مهمی نبود، من فقط نوشته شما را به شکل دیگری نوشتم و لبخندی زد و به راه خود ادامه داد.مرد کور هیچوقت ندانست که او چه نوشته است، ولی روی تابلوی او نوشته شده بود:امروز بهار است، ولی من نمیتوانم آنرا ببینم.

بفرمایید سیب برنامه ای از رادیو سلامت (92.6.29)

با حضور خانم دکتر مریم فرضی

به دلیل قطعی اینترنت فقط توانستیم بخش آخر صحبت های خانم فرضی به صورت آنلاین ضبط کنیم

خانم دکتر - دکتر مریم - فرضی - دکتر - خانم مریم - مریم - خانم دکتر روانشناس - روانشناس خانم

فیروزه آدابی - معصومه نوازنی - دکتر علیرضا شریفی یزدی - ندا خواجه نوری - دکتر محمد نظری - سحر جولایی -

با همه توان و انرژی ای که دارید تلاش می کنید امکانات خوبی برای رفاه خانواده تان فراهم کنید. تا به بچه ها سخت نگذرد و فقط آرزو دارید آنها در این شرایط تقریبا مناسب، خوب درس بخوانند و پیشرفت کنند.اما بچه ها دل به درس خواندن نمی دهند و شما از خود می پرسید، چرا؟ فرزندتان می گوید دیگر دلش نمی خواهد به مدرسه برود و باز از خود می پرسید، چرا؟ آیا این بی علاقگی او تقصیر شماست؟ درس نخواندن و بی انگیزگی بچه ها درد مشترک بسیاری از والدین است.وقتی کودکان تکالیفشان را انجام نمی دهند برخی والدین آن را شخصی تلقی کرده و به شدت عصبانی و ناراحت می شوند،در حالی که اصلا چنین نیست .کودک مایل نیست این کار را بکند و برای آن دلایل مختلفی دارد نه این که از شما خوشش نمی آید یا با شما لج بازی می کند؛لجبازی حاصل کشمکش های زیاد و طولانی والدین در اثر شیوه تربیتی نادرست و در تعامل والدین با کودک بوجود می آید.بنابراین والدینی که معتقد به لجبازی فرزندشان هستند به سابقه ارتباط خود با فرزندتان حتی قبل از سنین مدرسه نگاه کنند.هر کودکی ممکن است تفاوتهایی در روش انجام تکالیف خود داشته باشد. قبل از اینکه روش خاصی را به آنها القا کنید یا بخواهید آنها را کمک و راهنمایی کنید به روش آنها توجه کنید. ببینید در چه مدت زمان بدون کمک شما می‌تواند تکالیفش را انجام دهد؟ چه اشکالاتی دارد؟ آیا خیالبافی در حین انجام تکالیف دارد؟ آیا مرتبا جای خود را عوض می‌کند؟ آیا در حین انجام تکالیف به کارهای دیگری هم می‌پردازد؟ یا اینکه حواس او به انجام تکالیفش است؟ پاسخ به این سوالها به شما کمک می‌کند.بنابراین والدین با نظارت مفیدی که بر انجام تکالیف دارند کم کم باید کودکان را مسئولیت پذیر بار آورند. بطوری که در صورت عدم حضور والدین نیز احساس مسئولیت برای انجام تکالیف را داشته باشند. این والدین در سالهای بعدی تحصیل کمتر با مشکل درس نخواندن کودکان خود مواجه می‌شوند. به عبارتی چون والدین نمی‌توانند در تمام دوران تحصیل در انجام تکالیف فرزندان خود نظارت مستقیم داشته باشند با افت تحصیلی آنها مواجه می‌شوند. در حالی که اگر این احساس مسئولیت را از دوران کودکی در کودک شکل داده باشند با مشکلاتی از این قبیل مواجه نخواهند شد.