دوست دارم متفاوت بپوشم!
در دوره نوجوانی تاثیر گروه همسالان بیشتر می شود و نوجوان به بایدها و نبایدهای والدین چندان توجهی ندارد
وب سایت : جام جم آنلاین
 |
شاید شما هم وقتی سن تان کمتر بود و بیشتر وقت تان را با تماشای کارتون های کودکانه یا گوش دادن به برنامه های رادیویی مخصوص بچه ها می گذراندید، بارها از زبان مجری برنامه یا شخصیت های مختلف کارتونی شنیده بودید «نوع لباس نشانه شخصیت افراد نیست!»، «لباس برای انسان ارزش و احترام نمی آورد» و...
با این که همه این حرف ها درست است و در جای خود ارزشمند ولی گاهی برخی از افراد، این نوع موضوعات را در کل زندگی و برای هر سن و سالی تعمیم می دهند. این گروه براساس همین دیدگاه، گاهی ترجیح می دهند لباس های عجیب و غریبی بپوشند. برخی از نوجوانان هم این جمله را که «لباس نشانه شخصیت افراد نیست» بهانه می کنند و می خواهند هر طور که دوست دارند لباس بپوشند، لباس هایی که هیچ تناسبی با فرهنگ و ارزش های جامعه و خانواده آنها ندارد.اگر شما هم فرزندی در دوران نوجوانی یا جوانی دارید، شاید این تجربه را داشته باشید که وقتی بچه ها کوچک هستند و در سن شیرخوارگی، نوع لباس هایشان تقریبا محدود و مشخص است؛ لباس های نرم، رنگارنگ، ساده و زیبا که برای دخترها و پسرها با رنگ ها و طرح هایی مختلف عرضه یا توسط مادرها و مادربزرگ ها دوخته می شود. وقتی راهی مدرسه می شوند و حتی تا چند سال بعد از آن هم همه چیز خوب و آرام پیش می رود؛ مادر و پدر برای کودک لباس می خرند و او هم آنها را با شادی می پوشد و لذت می برد. اما وقتی چند سال جلو برویم، کم کم همه چیز تغییر می کند و کودک دیروز یا نوجوان امروز دیگر حاضر نیست هر نوع لباسی را که برایش می خریم، بپوشد؛ حالامعیارهای او تغییر کرده و نظر دوستان و همسالانش برایش اولویت دارد. اینجاست که اگر والدین حواسشان جمع نباشد و تلاش نکنند با فرزندشان به تفاهم برسند، بتدریج اختلاف سلیقه به بحث و مشاجره منجر می شود و باید در انتظار مشکلات متعدد بعدی بود.
در این مواقع اغلب صدای پدر و مادر اوج می گیرد تا به فرزندشان یادآوری کنند «نوع لباس پوشیدن تو نشانه شخصیتت است!» ولی آیا واقعا نوع پوشش افراد با شخصیت آنها در ارتباط است؟
دکتر مریم فرضی، روان شناس بالینی و استاد دانشگاه در گفت وگو با «جام جم» واژه شخصیت را چنین تعریف می کند و توضیح می دهد: شخصیت به سبک های ویژه ای گفته می شود که هر فرد در فکر کردن و رفتارش آنها را بروز می دهد؛ به تعریف دیگر، به مجموعه صفات هیجانی و رفتاری که مشخص کننده افراد مختلف در زندگی روزمره است، شخصیت اطلاق می شود. اما با توجه به این که خانواده اولین و مهم ترین نهاد اجتماعی است که کودک در آن رشد می کند، شخصیت هر فرد ابتدا در خانواده اش شکل می گیرد.