برنامه بفرمایید سیب رادیو سلامت (92.04.07)

کارشناس برنامه دکتر مریم فرضی مشاور خانواده

فیروزه آدابی - معصومه نوازنی - دکتر علیرضا شریفی یزدی - ندا خواجه نوری - دکتر محمد نظری - سحر جولایی -

قبل از اینکه واقعیتی موجود باشه ، شما دست به یک داوری میزنید ، میشه پیش داوری ، اما اگر بخواهیم بصورت علمی به این موضوع نگاه کنیم ما در واقع تصورات قالبی ، پیش داوری و تبعیض را جزهای نگرش هامون به حساب می آوریم ، یعنی اینکه پیش داوری یکی از نگرش های ما به حساب میاد و پیش داوری جز عاطفی نگرش های ما به حساب میاد.هر یک از ما در زندگی خود به ارزش هایی احساس دل بستگی داریم و آن ها را گرامی می شماریم. نیک و بد، درست و نادرست، راستی و ناراستی، انسانی وغیر انسانی و مانند این ها نمادهایی برای ارزش گذاری ما بر کاری یا رفتاری است. درحقیقت بخش  عمده ای از واژه های به کار برده شده به وسیله ی ما دارای بار ارزشی است. اما این واژه های ارزشی از کجا آمده اند؟اصلا چرا ما قضاوت می کنیم ؟ چرا در مورد آدم ها داوری می کنیم ؟ چرا ما قبل از اینکه یک آدم را کامل بشناسیم در باره اش پیش داوری می کنیم ؟ چرا بعضی از ما افتخار می کنیم که در همان برخورد اول دستمان می آید که طرف چطور و چگونه آدمی است ؟ چرا با وجود این همه شعار .. جمله داستان و فیلم که دارند به ما توصیه می کنند " زود قضاوت نکن " بازهم دست از این عادت همیشگی بر نمی داریم و سوت هایمان همچنان به صدا در می آیند ؟ اصلا"  سوت ها برای چه کسی به صدا در می آیند ؟ درواقع ماعادت داریم در برخورد با افراد در ابتدا از روی ظاهر همه قضاوت ها را انجام بدهیم.بنابر این ظاهر و چهره هر احساسی را در ما تداعی کند،ما هم نسبت به آن فرد همیشه همان احساس را داریم ... اگر از ظاهر بگذریم،یکی دو بار هم که با یک فرد صحبت کنیم،دیگر برداشت های کاملی از او خواهیم داشت و در واقع با شنیدن یک عقیده از او تمام عقایدش را به میل خودمان به دست می آوریم.

موج زندگی برنامه از رادیو سلامت(92.4.4)

کارشناس برنامه دکتر مریم فرضی روانشناس و مدرس دانشگاه

موج زندگی برنامه از رادیو سلامت(92.4.3)

کارشناس برنامه دکتر مریم فرضی روانشناس بالینی

صبح تازه آفتاب نو  -  بهناز بهروزی - مینا یزدانی  - پروانه اسدی - رادیو صدای آشنا

بزرگواری و کرامت به عنوان یک خصیصه انسانی ، زیباترین جلوه های اخلاقی را ترسیم می کند . این مسئله در مناسبات اجتماعی و بویژه در زندگی مشترک ، حضور موثر و نافذی دارد.باید توجه داشت که عدم گذشت و بازگویی مکرر اشتباه دیگران زمینه را برای اشتباهات بعدی هموار می کند و خطاهایی بعد از خطای اول به وقوع می پیوندد . زیرا نپذیرفتن عذرخواهی ،فرد را از زندگی مایوس می کند . ساختن بنای استوار خانواده ، نیاز شدیدی به گذشت و بزرگ منشی دارد . طولانی شدن قهر و ناسازگاری زن و شوهر به مصلحت هیچ کدام نیست . این امر بازگشت پذیری آنها را به زندگی گرم و متعادل ، دشوار می کند .گاهی ما انسانها در مقایسه با دیگران ، جنبه های مثبت خویش را بیش از آنچه واقعیت دارد ، در نظر می گیریم و عیوب خود را کمتر از آنچه که هست ، می بینیم . در نتیجه به جنبه های مثبت دیگران کمتر توجه می کنیم . این مسئله روابط اجتماعی و بخصوص روابط خانوادگی ما را مخدوش می کند .زمانی که به صورت ناعادلانه دیگران باعث رنجش ما می‌شوند و به حریم شخصی ما تعدی می‌کنند می‌توانیم با انتقام نسبت به آنان خشم و نفرت‌ نشان دهیم و آنان را وادار کنیم که تاوان عمل خود را بپردازند ولی اگر جای انتقام، نفرت و انزجار نسبت به فرد رنجاننده، محبت، خیرخواهی و عشق و دلسوزی را تقدیم او کنیم می‌توانیم بگوییم که فرد مورد نظر را بخشیده‌ایم.از یک طرف از انتقام چشم پوشیده‌ایم از طرف دیگر جزای بدی را به نیکی داده‌ایم. عفو و گذشت فواید جسمانی، روانی، اجتماعی و معنوی فراوانی دارد. مثلا تحقیقات نشان داده‌اند که بخشودن دیگران بر تنظیم فشارخون تاثیر می‌گذارد. اضطراب و عصبانیت را کاهش می‌دهد و از اختلافات خانوادگی می‌کاهد.