موج زندگی برنامه از رادیو سلامت(92.4.3)

کارشناس برنامه دکتر مریم فرضی روانشناس بالینی

صبح تازه آفتاب نو  -  بهناز بهروزی - مینا یزدانی  - پروانه اسدی - رادیو صدای آشنا

بزرگواری و کرامت به عنوان یک خصیصه انسانی ، زیباترین جلوه های اخلاقی را ترسیم می کند . این مسئله در مناسبات اجتماعی و بویژه در زندگی مشترک ، حضور موثر و نافذی دارد.باید توجه داشت که عدم گذشت و بازگویی مکرر اشتباه دیگران زمینه را برای اشتباهات بعدی هموار می کند و خطاهایی بعد از خطای اول به وقوع می پیوندد . زیرا نپذیرفتن عذرخواهی ،فرد را از زندگی مایوس می کند . ساختن بنای استوار خانواده ، نیاز شدیدی به گذشت و بزرگ منشی دارد . طولانی شدن قهر و ناسازگاری زن و شوهر به مصلحت هیچ کدام نیست . این امر بازگشت پذیری آنها را به زندگی گرم و متعادل ، دشوار می کند .گاهی ما انسانها در مقایسه با دیگران ، جنبه های مثبت خویش را بیش از آنچه واقعیت دارد ، در نظر می گیریم و عیوب خود را کمتر از آنچه که هست ، می بینیم . در نتیجه به جنبه های مثبت دیگران کمتر توجه می کنیم . این مسئله روابط اجتماعی و بخصوص روابط خانوادگی ما را مخدوش می کند .زمانی که به صورت ناعادلانه دیگران باعث رنجش ما می‌شوند و به حریم شخصی ما تعدی می‌کنند می‌توانیم با انتقام نسبت به آنان خشم و نفرت‌ نشان دهیم و آنان را وادار کنیم که تاوان عمل خود را بپردازند ولی اگر جای انتقام، نفرت و انزجار نسبت به فرد رنجاننده، محبت، خیرخواهی و عشق و دلسوزی را تقدیم او کنیم می‌توانیم بگوییم که فرد مورد نظر را بخشیده‌ایم.از یک طرف از انتقام چشم پوشیده‌ایم از طرف دیگر جزای بدی را به نیکی داده‌ایم. عفو و گذشت فواید جسمانی، روانی، اجتماعی و معنوی فراوانی دارد. مثلا تحقیقات نشان داده‌اند که بخشودن دیگران بر تنظیم فشارخون تاثیر می‌گذارد. اضطراب و عصبانیت را کاهش می‌دهد و از اختلافات خانوادگی می‌کاهد.

هر روزی که می گذرد، یک روز به ظهور امام زمان نزدیک تر می شویم؛ اما به خود امام زمان چطور؟

::. میلاد با سعادت امام زمان مبارک باد .::

زندگی جاریست برنامه ای از رادیو سلامت (92.4.2)

دکتر مریم فرضی مدرس دانشگاه و مشاور ارشد خانواده

دوران بلوغ در بیشتر نوجوانان همراه با فشار و استرس می‏باشد. این فشارها باعث بروز هیجان‏ها، مشکلات عاطفی و گاهی روانی برای آنها می‏شود و نوجوانان را دچار  کج‏ خلقی و بی‏حوصلگی می‏کند.دسته‏ای از این دوستان سعی می‏کنند این گونه فشارهای روانی را با عکس‏العمل‏هایی همچون: بازگشت به دوران کودکی و بروز رفتارهای کودکانه، همانندسازی و نسبت دادن خصوصیات مثبت دیگران به خود، برون‏فکنی و نسبت دادن تمایلات ناپسند خود به دیگران، دلیل‏تراشی و توجیه نامعقول برای رفتارهای غیر منطقی خود و ... بروز دهند. دسته‏ای دیگر نیز در برابر فشارها و استرس‏های روانی، واکنش‏های هیجانی از قبیل: نگرانی، ترس، احساس حقارت و پوچی، احساس گناه و خصومت و پرخاشگری از خود نشان می‏دهند. این دسته از دوستان، اعتماد به نفس ندارند و خود را دست‏کم می‏گیرند؛ به استعدادهای خود اجازه بروز و شکوفایی نمی‏دهند و موفقیت‏ها و نقاط مثبت خود را هیچ می‏انگارند. آنها اکثر اوقات دچار افکار پریشان هستند و نمی‏توانند از زندگی پیرامون خود و حتی سرگرمی‏هایی که قبلاً به آن علاقه‏مند بودند، لذت کافی ببرند. هیچ چیز برای آنها خوشایند نمی‏باشد و دائما احساس غم و اندوه می‏کنند. خلاء وجودی و بی‏معنایی و پوچی این دوستان را آزار می‏دهد و به بروز رفتارهای منفی وا می‏دارد.