اینجا برای زندگی برنامه ای از رادیو سلامت (91.8.30)

کارشناس برنامه دکتر مریم فرضی مدرس دانشگاه

اینجا برای زندگی برنامه ای از رادیو سلامت (91.8.2)

کارشناس برنامه دکتر مریم فرضی روانشناس و مدرس دانشگاه

انسان نمی‌تواند به تنهایی زندگی کند و این واقعیت سر منشاء شکل‌گیری تمامی گروهها، جمعیت‌ها و جوامع بشری از گذشته‌های دور تا به امروز بوده است. تمامی انسان‌ها در هر گروه و جامعه‌ای با توجه به توانایی‌ها و شرایط حاکم، با همکاری یکدیگر به بقای خود و دیگران کمک کرده‌اند. هرچه فرد در برقراری ارتباط در جامعه با دیگران موفق‌تر عمل کند و در واقع هوش اجتماعی بالاتری داشته باشد، زندگی بهتر و راحت‌تری را تجربه خواهد کرد. یادگیری تکنیک‌های همکاری و برقراری ارتباط با دیگران یکی از ضروریات مهم در زندگی هر کودکی محسوب می‌شود. زمانی که فرد در سنین پایین همچون دوران دبستان آموزش ببیند، این آموزه‌ها در وی درونی شده و سبب خواهد شد در آینده در زندگی موفق‌تر عمل کند . افراد زیادی تصور می کنند که موفقیت شغلی آنها فقط تابع درستی عملکردهای شخصی آنهاست. این تصور از سرنوشت خودآفرین باعث شده محیطی در اداره ها و شرکت ها به وجود آید که همکاران برای جلو افتادن از یکدیگر و رسیدن به مقامی بالاتر از هم، اطلاعاتشان را از هم مخفی نگاه می دارند و از کسی تقاضای کمک نمی کنند. اما این تنها راه رسیدن به موفقیت نیست. در واقع، هرچه از نردبان ترقی بالاتر روید، به این نکته خواهید رسید که زمانی می توانید پیشرفت بیشتری داشته باشید که بدانید چطور از همکاران خود برای گرفتن اطلاعات استفاده کنید و به اتفاق هم برای یک هدف مشترک تلاش کنید.شما همه ی کارها را نمی توانید به تنهایی انجام دهید. قبول دست کمک دیگران یا محول کردن بعضی مسئولیت ها به سایرین، نشانه ی ضعف و ناتوانی نیست، بلکه روشی خردمندانه است که به شما کمک می کند زودتر به موفقیت دست یابید و پیشرفت کنید

دوست دارم متفاوت بپوشم!
در دوره نوجوانی تاثیر گروه همسالان بیشتر می شود و نوجوان به بایدها و نبایدهای والدین چندان توجهی ندارد

نویسنده: نیلوفر اسعدی بیگی ،  وب سایت :  جام جم آنلاین

شاید شما هم وقتی سن تان کمتر بود و بیشتر وقت تان را با تماشای کارتون های کودکانه یا گوش دادن به برنامه های رادیویی مخصوص بچه ها می گذراندید، بارها از زبان مجری برنامه یا شخصیت های مختلف کارتونی شنیده بودید «نوع لباس نشانه شخصیت افراد نیست!»، «لباس برای انسان ارزش و احترام نمی آورد» و...
    
با این که همه این حرف ها درست است و در جای خود ارزشمند ولی گاهی برخی از افراد، این نوع موضوعات را در کل زندگی و برای هر سن و سالی تعمیم می دهند. این گروه براساس همین دیدگاه، گاهی ترجیح می دهند لباس های عجیب و غریبی بپوشند. برخی از نوجوانان هم این جمله را که «لباس نشانه شخصیت افراد نیست» بهانه می کنند و می خواهند هر طور که دوست دارند لباس بپوشند، لباس هایی که هیچ تناسبی با فرهنگ و ارزش های جامعه و خانواده آنها ندارد.اگر شما هم فرزندی در دوران نوجوانی یا جوانی دارید، شاید این تجربه را داشته باشید که وقتی بچه ها کوچک هستند و در سن شیرخوارگی، نوع لباس هایشان تقریبا محدود و مشخص است؛ لباس های نرم، رنگارنگ، ساده و زیبا که برای دخترها و پسرها با رنگ ها و طرح هایی مختلف عرضه یا توسط مادرها و مادربزرگ ها دوخته می شود. وقتی راهی مدرسه می شوند و حتی تا چند سال بعد از آن هم همه چیز خوب و آرام پیش می رود؛ مادر و پدر برای کودک لباس می خرند و او هم آنها را با شادی می پوشد و لذت می برد. اما وقتی چند سال جلو برویم، کم کم همه چیز تغییر می کند و کودک دیروز یا نوجوان امروز دیگر حاضر نیست هر نوع لباسی را که برایش می خریم، بپوشد؛ حالامعیارهای او تغییر کرده و نظر دوستان و همسالانش برایش اولویت دارد. اینجاست که اگر والدین حواسشان جمع نباشد و تلاش نکنند با فرزندشان به تفاهم برسند، بتدریج اختلاف سلیقه به بحث و مشاجره منجر می شود و باید در انتظار مشکلات متعدد بعدی بود.
 در این مواقع اغلب صدای پدر و مادر اوج می گیرد تا به فرزندشان یادآوری کنند «نوع لباس پوشیدن تو نشانه شخصیتت است!» ولی آیا واقعا نوع پوشش افراد با شخصیت آنها در ارتباط است؟ 
 دکتر مریم فرضی، روان شناس بالینی و استاد دانشگاه در گفت وگو با «جام جم» واژه شخصیت را چنین تعریف می کند و توضیح می دهد: شخصیت به سبک های ویژه ای گفته می شود که هر فرد در فکر کردن و رفتارش آنها را بروز می دهد؛ به تعریف دیگر، به مجموعه صفات هیجانی و رفتاری که مشخص کننده افراد مختلف در زندگی روزمره است، شخصیت اطلاق می شود. اما با توجه به این که خانواده اولین و مهم ترین نهاد اجتماعی است که کودک در آن رشد می کند، شخصیت هر فرد ابتدا در خانواده اش شکل می گیرد.